hayal meyal hatırladıklarım (5)

  Bir iki parça oyuncakla mutlu olmak güzeldi ama zaman zaman korktuğum olaylar da oluyordu.Tam ne olduğunu hatırlayamıyorum ama amcam bizim evin 5-600 m aşağısında inşaatta çalışıyormuş.O arada bi bayanla görüşmeye başlamış.Daha sonra da babamında haberi varmıydı bilmiyorum ama kızı kaçırmışlar.Bir akşam babamda evdeyken takım elbiseli 2-3 kişi eve geldiler silahlıydılar.Silahtan anlamam ama pırıl pırıl gümüş renginde 14 lüydü.Babamı götürdüler.Daha sonra babam eve baya bi hırpalanmış olarak geldi.Hem babamı aldıkları o an hemde babamın geldikten sonra ki hali,o görüntü beni baya bi korkutmuştu..Daha sonra bu konuyla ilgili nerdeyse hiç konuşulmadı ama şimdi yengem olan o kızın akrabaları ve hatta

hayal meyal hatırladıklarım (4)

 Oyuncaklarım vardı vazgeçemediğim,kaybettiğimde çok üzüldüğüm,seviyordum onları.teneke den resim baskılı ama bana sanki gerçek gibi görünen bir otobüsüm vardı.bizim evin karşısında boş arazi vardı ekin ekmişlerdi.orda oynarken kaybettim onu çok üzülmüştüm.ekinler biçildi nasıl olduysa kenarda biyerde bulmuştum onu.ne kadar çok sevindiğimi şimdiki gibi hatırlıyorum.

hayal meyal hatırladıklarım (3)

 Babam askerden geldikten sonra baya bir çalışmamış ve1971 de birazda dedemin zoruyla Erdemir Demir Çelik fabrikasına girmiş.Zoruyla diyorum nasip olmasa ve birazda istemese girmezdi tabi.Daha öncede adliyede çaycılık falan yapmış askere gitmeden.Askere gitmeden evlenmiş.Annem 14 yaşında o 19 yaşındaymış..ben doğduğumda o askerde 8 aylıkmış.
 İşe başladıktan sonra Ereğlide ev kiralamış annemi de almış gelmiş o eve yerleşmişiz.Eskiden şehir de olsa herkes bilir yollar yok denilecek kadar bozuktu.Bizim eve de baya tepede bir yerde ve yollara da demir çelik curuf taşı dökerdi çamurdan kurtarmak için.Babamın eve bisikletle gidip geldiğini biliyorum.3 vardiye çalışırdı.Genelde ya işteydi ya uyurdu.bizle oturduğu zamanı nerdeyse bu yaşlarımda hiç hatırlamıyorum.Beni hiç kucağına

HAYAL MEYAL HATIRLADIKLARIM(2)

Seviyordum köyü.dayımların kaç tane olduğunu hatırlayamadığım öküz ve inekleri vardı.dedemin annesi bile yaşıyordu.ama yaşlıydı.rüya gibi hatırlıyorum.onuda bir tek yemek başında yemek yerken hatırlıyorum.tahta kaşıkla yemek yerken.biraz da pürüzlüğü vardı sanırım.evdekilere sürekli bağırır çağırırdı.bir kaç gün kalırdım orda.yıkarlardı teyzemler beni dayımın elbiselerini giydirirlerdi kocaman kocaman..dayımın kazaklarını giymek hoşuma giderdi.odasında bir sürü orhan gencebay fotoğrafı vardı.orhan

Hayal Meyal Hatırladıklarım (1)

İLK HATIRLADIĞIM KÖYÜMÜZ..PİS İNSANIN İÇİNE KARAMSARLIK ÇÖKTÜREN BİR SİS VE SOĞUK BİR KIŞ AYI.BAYA KÜÇÜĞÜM VE KÖYDEN ANA YOLA GİDEN YOL.ÇOK ÇAMURLU VE BATAK BİR YOL..ÇAMURA BATMAMAK İÇİN RASTGELE ŞEKŞİLSİZ,ARALIKLI ARALIKLI DÖŞENMİŞ (HATTA DÖŞENMİŞ BİLE DENİLMEZ) RASTGELE ATILMIŞ KAFAM KADAR TAŞLAR.YÜRÜYEBİLİRSEN YÜRÜ.ATLAYA ATLAYA YÜRÜMEYE ÇALIŞAN HALAM VE SIRTINDA BEN.BABAANNEM DE YANIMIZDA.SANIRIM ANNEMLER BENİ KÖYE GETİRMİŞLERDİ VE GERİ ŞEHRE GÖTÜRÜYORDU BABAANNEM.BABAANNEM VE DEDEM BENİ ÇOK SEVERDİ SÜREKLİ YANLARINA İSTERLERDİ.BENDE KENDİMİ

Ne Zaman Doğduğumu Bilmiyorum

kendi hikayemi yazmaya karar verdim,ne yapsam ne

etsem hayatımdaki olumsuzlukların sebebini

bulamıyorum,bulsamda belkide bulduklarımın

olmayacağını düşünüyorum ya da gerçekten

bulduklarım değil.hatta belkide bilinçaltımdaki

hiç bilmediğim yüklemeler ve hatta hatta genetik

olarak yerleşmiş olumsuzluklardan dolayı hayatım

böyle berbat.

 Doğum tarihimi bile tam bilemiyorum.babama göre

ocak 1969.anneme göre tahmini yok,amcama göre

mart 1969,hala yerde kar varmış,nüfus kağıdıma

göre